Զույգ ոտքերս,երկու կրիաներ հագած,
Քայլում են ցեխերի երկրով:
Շտապում եմ դանդաղ...
Ցեխակոլոլ կրաիներս մաշվում են կարոտից:
Հիմար օձի պես քայլել երազեցի,
Բայց փոխարենը զրկվեցի իմ զույգ ատամներից,
Ես էլ գիշատիչ չեմ,
Ես անզեն եմ,ոչինչ:
Խաբված կրիաներս մնացին ցեխի մեջ,
Ոտքերս անկարոտ հասան եկող գարուն...
No comments:
Post a Comment