ես մտովի քայլում եմփողոցներովդ,
անցնում բուլիկներ ծախող պապիի
կանաչ
կրպակի մոտով,
որ աշուններին
դեղնում էր:
անձրևը լցվում է
մի համար մեծ
կոշիկներիս մեջ.
ես լողում եմ,
ճպճպալով
հասնում կանգառ:
ձիերն անցնում են
իրար վրայով,
ես`ձիերի...
քաղաքը լցվում է
կոշիկներիս մեջ
ու ճպճպում է
սառած ոտքերիս տակ.
ես քայլում եմ
մտքումս պահած
փողոցներովդ,
որտեղ թռչել են
ազատություններն իմ
ու
աշնան անձրևներից
թրջված
ներծծվել
քարերիդ մեջ...
No comments:
Post a Comment