Ցամաք կուրծքս գրկած`
Սիրակալում է ինձ
ՈՒ ջրում է սիրտս փափուկ արցունքներով,
Իմ չծնված դուստրը
Ինձ հաբեր է տալիս`
Ցավազրկող հաբեր չարաշահված սիրո:
Իմ ծեր աղջիկը ինձ
Հեքիաթներ է պատմում,
Որ պատմել եմ իրեն արդեն հազար անգամ,
Ես լուսնոտած հոգով
Բագիններն եմ քանդում.
Իմ պաշտած հեքիաթի աստվածն արդեն չկա:
Իմ անկատար դուստրը
Ինձ դասեր է տալիս,
Աճպարարի նման դառնում մորս լեզուն,
Ես ուզում եմ պրծնել,
Նա ապրել է ուզում:
Եվ դու´,հայր իմ դստեր,
Եվ դու´,-Սեր- վերնագրով
Իմ հորինած հեքաիաթ...
Կաղաղակեմ էլի ծիսակարգը սիրո
Եվ դստերս նույնպես
Պաշտելու շանս կտամ:
No comments:
Post a Comment