Կծկվում եմ կոկորդումս,
ՈՒ ոգելից ապտակներից
Ցանկությունս ցրիվ է գալիս
Ատամներիս տակ:
Չբավարարված դողերի վախից
Կուչ եմ գալիս
Աչաքերիդ խրամատներում,
Մտերմական զրույցնեերում
Քրտնած բառերդ
Լիզում են շուրթերս.
Ես բոլոր հագուստներս
Տանուլ եմ տալիս...
Թմբիրի գոլ կաթիլները
Խլվլում են ճակատիս մեջ,
Կարոտախեղդ հպարտությունս
Ծնկում է,
ՈՒ ես`
Ամենացանկալին ու հավատարիմը
Օձերի մեջ,
"Հայր մեր"-ը ջնջում եմ բոլոր ավետարանններից
ՈՒ երդվում պաշտել միայն քեզ:
Ետնաբեմում ես միշտ կին եմ...
Երազում եմ կաթաս անձրևի հետ,
ՈՒ ես կուլ տամ երկնային
Աղջրերը քո...
ՈՒ կառուցեմ քեզ էլի ոսկուց ու ադամանդից,
Ինչպիսին որ կաս`անէ ու դավաճան:
S.R.
No comments:
Post a Comment