Saturday, February 9, 2013

Մարիամ Վարդանյան




***

ու սպասում եմ ես քեզ
առանց բողոքելու
առանց արցունքների
առանց ղզիկության

իմ նոր խարտած եղունգներով
կծակծկեմ անձեռոցիկը ձեռքիս
քո երկար ու խիտ թարթիչները
մտովի կպոկոտեմ
առանց զայրանալու
առանց հուսալքման
առանց ափսոսանքի

բազմապատկական բայածանցներով
կսարքեմ թռչող մտքեր
խիտ ներկած թարթիչներով

սպասում եմ քեզ
առանց սպասման հոգսի
դե դե



***

սենյակի անկյունում
սարդոստայնից կատու է կախված
կախվել է
պոչը օրորվում է

մյուս անկյունում
շիլ աղջիկ է նստած
շիլ աչքերով
աղջիկ

ու սենյակը ընդամենը
երկու անկյուն ունի
չգիտեմ ոնց
չգիտեմ ինչու

ու ներկում եմ ես
սենյակի առաստաղը
գունավոր ներկով
ինչ լավ է որ գունավոր եմ ներկում

շիլ աղջիկը նայում է ինձ
երևի ինձ է նայում
ես նայում եմ
կախված կատվին

ներկը լույս է տալիս
ֆոսֆորային լույս է տալիս
ես էլ չկամ
կատուն չկա
աղջիկը չկա

սարդոստայն է ամենուր
ֆոսֆորային սարդոստայն
ու տագնապ

ցերեկ է
կատուն չկա
աղջիկը չկա
ես էլ



Հ. Ր.-ին

իմ գրիպից ցավող ատամները վկա
հավատում եմ քո հավատալուն
քո ոտքի տակի թրջվող ասֆալտին
քո ամենօրյա սափրվող դեմքին
իմ ջրիկացած
բայց մերկ լինելու չափ
անկեղծ տրամադրությունը վկա
հավատում եմ մեր վաղվա օրվան
ժպիտիդ
սպիտակող մազերիդ
միաժամանակ հեշտ է ու դժվար քեզ հավատալը
բայց հավատում եմ





No comments:

Post a Comment